Sabtu, 20 September 2014

KAPUHUNAN




            Malam Jumahat bulan sing tarangan. Indaunya manarangi pucuk - mamucuk papuhunan nang tinggi sing ganalan wan sing labatan. Burung cabak babunyi curiakan tarabang kahulu-kahilir kahimungan malihat bulan nang bulat bulaling  tarang mancarunung nang kaya intalu ayam dibasuh. Jalan di Kampung Panjaratan nang biasanya kadap samun kalihatan malam nitu sing tarangan. Paman Ilmi nang biasanya tu tulak basapeda  mambawa lampu sintar,  malam nitu kada sing sintaran lagi. Bagamat sidin maninjak sapeda nang  sudah satangah tuuh,  tulak manuju ka saruan batahlilan manyaratus  di rumah Kai Jamal nang ada di Kampung  Bakatung sana.
  Biar sapeda nitu sudah satangah tuuh, tapi Paman Ilmi sayang banar lawan sapeda nitu  lantaran sapeda nitu ada kisah wan sajarahnya. Marganya sapeda nangitu paninggalan  aruwuah abah sidin. Lawan sapeda nangitu  am dahalu aruwah abah sidin tumbang – tumbalik bahangkut mambawa banih tumatan pahumaan di Taluk Sarapang sana. Karekotan sapeda sidin babunyi, lantaran muatan  sing baratan. Tahiring-hiring awak sidin nang sudah tuha manunda sapeda. Jalannya kur sumangat licak malulun kada sakira. Balilihan paluh sidin gugur ka baju sampai kawa diparah. Habang mingkal muha sidin kana matahari sing panasan. Imbah bajalan kakira salawi dapa bamandak sidin manunda sapeda nitu sambil mancari hinak  lantaran kauyuhan. Paman Ilmi nang pada waktu itu masih halus, umpat jua mambontel di balakang. Sidin  umpat jua  manunjulakan sapeda abah sidin di balakang. Pina babanyanya sapeda kawa tamara lantaran sarat muatannya. Lantaran nangkaya nitu am  manurut pangrasa sidin sapeda nangitu tamasuk barang pusaka. Saban hari sapeda nangitu sidin barasihi. Saban hari  sapeda nitu sidin pusuti. Saban hari sapeda nitu sidin gusuki lawan kain nang dibasahi wan minyak lalaan. Balaluai sapeda nitu pina barasih mangkilat mancarunung,  paribahasanya tu kawa bacaramin tu pang.
 Suah jua pang ada nang handak manukari sapeda nitu. Dua talu kali urang datang ka rumah sidin handak manukari,  tapi tatap ai sidin kada mau manjual.
“ Barapa garang sapeda nitu handak ikam jual?” Ujar Angah Imran handak       manukari sapeda nitu.
“Maaf haja, aku ni kadada niat handak  manjual sapeda nitu. Biar barapa haja ikam maharagainya, lantaran sapeda nitu paninggalan aruwah abah. Sapeda nitu banyak banar kisah sajarahnya. Tang dimapakah, bila aku tajanaki sapeda nitu,  pangrasaku rasa rarajapan malihat aruwah abahku. Jadi biar ditukari barapa haja haraganya tatap ai  aku kada handak manjualnya,” ujar Paman Ilmi sambil mambujurakan kupiah sidin nang tahiring.  
“Ngalih ai amun urang sayang tu, lalu kada bakajadian ai,” ujar Angah Imran manduur bulik kada sing tulihan lagi.
Sambil malamun Paman Ilmi maninjak sapeda, kada karasaan sampai jua ka rumah Kai Jamal. Takumpulan di situ bubuhan  nang saruan tamasuk bubuhan Angah Imran lawan Tukacil Usup. Musti aja pang bubuhannya nitu kada katinggalan disaru, lantaran Angah Imran wan Tukacil  Usup nitu tamasuk undasnya di Kampung  Bakatung nitu. Siapa nang kada tahu lawan  Tukacil Usup ? Usup Jaya Si “Raja Sambur”.
Tukacil Usup nitu jadi bagalar si Raja Sambur, lantaran sidin nitu bisa mambarii banyu. Banyu pananambaan gasan urang nang kana kapuhunan. Banyak sudah urang nang datang ka rumah sidin  maminta tolong  ditambai. Alhamdulillah, imbah sidin baca ayat-maayat sambil badoa imbah nitu di sambur sidin urang nang kapuhunan nitu, balalu waras haja. Pina sutil banar. Nangkaya mambuangi kalimpanan haja lagi.
“Assalamualaikum!” Ujar Paman Ilmi.
“Waalaikum salam, silahakan masuk langsung ka dalam!” Ujar Kai Jamal.
Balalui ai Paman Ilmi masuk baduduk mamaraki lawan Angah Imran.  Ancap sidin  mamajahi ka api roko. Rapat sila  sidin, napa amun datang pandudinya pada nang lain.
“Anu, Tukacil Usup ai, kalihatannya sudah takumpulan bubuhannya. Sudah bisa haja acara batahlilannya dimulai!”  Ujar  Kai Jamal
“Amun nangkaya nitu, ayu ai kita bamulai!” Ujar Tukacil Usup.
Balaluai acara dimulai. Ayat-maayat pambukaan di bacai. Salawat kada katinggalan dibacai jua. Sampai giliran jikir tahlil dibaca. Paman Ilmi pina panyaringnya bajikir pada nang lainnya. Kuling-kuling kapala sidin  bajikir sampai kupiah sidin takipai takana muha Angah Imran.
Angah Imran nang haratan bajikir sambil bapajam  takipik takajut. Balaluai sidin manggawil  Paman Ilmi sambil babisik.
“Umalah ai, Mi,  pina asik banar bajikir. Kada marasakah kupiah     takipai takana muha kawal?” Ujar Angah Imran.
Paman Ilmi kada manyahuti. Sidin tatap asik bajikir. Kapala batambah racap bakuling. Pina husu banar. Marasa kada disahuti, balaluai Angah Imran mamasangakan kupiah nitu  ka kapala Paman Ilmi. Adapang kakira satangah jam kalu bajikir. Amun direken-reken ada pang talu kulilingan tasbih, ahirnya tuntung jua batahlilan. Panghulu Usup laluai mamimpin doa. Doa sidin sing panjangan pulang. Imbah tuntung badoa hanyar rasa sigar mata bubuhannya. Apa amun cagar baisi parut nang sudah galorokan.
Kada lawas  bubuhan panyurungan mangaluarakan makanan. Makanannya nasi putih. Iwaknya daging  kambing masak karih kuning masakan  Acil Imur. Racap suapan bubuhannya.  Paman Ilmi sampai talu kali batambah kada ingat lagi wan pamantang kada bulih mamakan daging kambing. Mariga sidin tasandar kakanyayangan. Hapus tu pang liur.
Imbah tuntung makanan, kada lawas kaluar pulang bungkusan palastik hirang nang baisi lakatan bainti lawan intalu itik sabigi. Babungkusan palastik nitu sakalinya gasan sasangunan dibawa bulik ka rumah. Saban ikungan dapat sabungkus-sabungkus. Paman Ilmi  umpat jua maambil sabungkus ditagur oleh Angah Imran.
“Ai, Mi, kanapa ikam umpat jua maambil bungkusan nangitu?” Ujar Angah Imran.
“Kanapa garang Ngah ? Tasalahkah aku?” Ujar Paman Ilmi kalihatan pina tasingung.
“Kada nangkaya itu pang Mi ai ! Maksud aku tu, waninya pang ikam mambawa bungkusan nang baisi lakatan lawan intalu nitu. Apalagi ikam ini buliknya ka Panjaratan. Malalui hutan gahung nang banyak urang halusnya,” ujar Angah Imran mamadahi.
“Dasar babujuran Miai. Ujar urang tuha bahari tu kada bulih kita ni mambawa makanan nangkaya lakatan, intalu masak, atawa intalu iwak bapais bamamalam hari. Apalagi haratan malam Jumahat,” ujar  Kai Jamal umpat jua mamadahi.
“Cah, ai ! Aku kada parcaya masalah nangkaya nitu! Amun ada lagi bungkusannya, sini tambahi aku mambawanya bulik!” Ujar Paman Ilmi mangancang sampai kalihatan urat gulu sidin nang kaya tunjuk.
  Maklum, Paman Ilmi nitu biar urangnya pina halus, tapi awak pina nahap. Amun soal kawanian   kada  kalah jua lawan urang. Ujar urang bahari tu tamasuk urang nang kada mamak dijarang wan kaminting nang tahan pedakan jua. Sidin nitu amun bajalan kada sing pisahan  mambawa karis nang bangaran Cuk Mar. Karisnya handap haja nangkaya caculit kapur, tapi manurut bilangan atawa tatangguhan urang nang tahu di wasi karis nangitu ganal banar apuahnya bisa malawanakan wan pagustiannya.
Manurut kisah bin habar pulanglah, Paman Ilmi nitu suah dikarubuti urang  di kampung subalah. Dasar nang ngaran Paman Ilmi satapak sidin kada sing munduran. Sambil  bakacak pinggang sidin mancabut karis nang bangaran Cuk Mar nangitu. Kamandakannya bubuhan   nang mangarubuti nitu bukah kada katanahan alias  kada balawan.
“Umalah ai  Mi, jangan tapi talalu takabur ikam. Pamali baucap nangkaya itu,” ujar Angah Imran.
“Ayu ja Mi ai, ikam tulak haja insyaallah kada apa-apa,” ujar Tukacil Usup manangahi.
***
Hari sudah pukul dua walas malam. Bulan nang tadinya sing tarangan  sudah mulai pina mangadap kadada lagi  aindauwannya. Paman Ilmi baalun maninjak sapeda nang sudah satangah tuuh nitu. Bungkusan palasik kalir hirang nang baisi lakatan lawan intalu sidin gantung di satang sapeda. Talu pengkolan jalan sudah sidin lalui. Kakira lima walas meter lagi ada jambatan ulin nang batihang tinggi. Mahancap ai Paman Ilmi bapantau maninjak sapeda supaya kawa manaiki gagunungan jambatan nitu. Pina  ganal hinak.  Hungak-hungak sidin bahinak ahirnya sampai jua ka atas jambatan.
Bagamat Paman Ilmi  basapeda manuruni jambatan nitu, lantaran sapeda nitu  remnya sudah kada tapi makan lagi. Di higa jambatan, di sabalah kiri jalan ka Panjaratan nitu, ada tumbuh pohon pulantan sing ganalan wan tinggi-tingginya. Umurnya sudah tuha banar. Saingat Paman Ilmi pohon nitu sudah ada tumatan sidin masih kakanakan. Pas haja ujar urang tuha bahari umur pohon pulantan nitu kakira saratus tahunan labih.
Sabujurnya urang di Kampung Panjaratan  nitu handak banar  manabang pohon pulantan  nitu, tapi tang dimapakah, pina kadada nang waninya. Ujar urang di pohon nitu ada panunggunya sabangsa urang halus. Urang halus nitu  sabangsa jin. Rancak sudah urang lalu di situ nang kapuhunan.  Lantaran nangkaya itu am pohon pulantan nitu jadi pina panjang banar umurnya sampai wayahini.
“Cah, aku kada parcaya lawan masalah nang babawu tahayul nangkaya nitu. Kena amun kada hauran aku nang manabangnya biar tabarubut sampai ka akar-akarnya,” ujar Paman Ilmi bapandir manggarunum saurangan. 
            Kada sawat talu tinjakan Paman Ilmi basapeda kapala sidin marasa haning. Rasa raum panjanak, bulu awak rasa mandisap-disap.  Cagatan bulu tundun  nangkaya ada nang maniup. Rasa dingin  balukuk  nangkaya ada nang mamusut. Pas babaya sidin manulih kabalakang panglihat sidin ada satuwa bawarna hirang sing ganalan nangkaya hadangan. Matanya mancorong nangkaya ganggam. Talinganya sing panjangan santuk sampai ka tanah. Buntutnya sing panjangan bahiritan sampai ka tanah. Muntungnya  bataring. Liurnya taretesan  balilihan babawu intalu tambuk. Ilatnya bajuluran manjilat-jilat.  Ujar urang tuha bahari manyambat satua nitu ngarannya agaman.
            Agaman nitu sabangsa mahluk halus atawa jin. Inya katuju banar manyanggul urang nang mambawa makanan bamalaman hari, apalagi bila nang dibawa nitu lakatan wan hintalu bajarang. Malam Jumahat pulang akur tu pang!
Paman Ilmi takajut. Kapala sidin marasa mauk wan rasa ada nang manjuhung.
“Allahu akbar !” Ujar Paman Ilmi  rabah basapeda. Muha sidin tatingkulup.  Siup taampar di pinggir jalan kada sing garakan lagi.  
***
            Hari sudah subuh. Ayam batangkook basasahutan.  Urang-urang di  Kampung Panjaratan sudah bangunan handak turun bagawian.  Asing-asingnya mambawa parang gayang wan tajak gasan manabas wan marincah dipahumaan handak balacak mananami anak banih. Marganya urang di Kampung Panjaratan nitu gawiannya bahuma bahabis gasan mahidupi kaluarganya. Hasil pakulih mangatam banih satahun diguna akan gasan manukar kaparluan hidup. Mulai gasan ulanja anak – bini sampai gasan manukar kaparluan lainya. Paribahasanya gasan manukar jarum sabilah haja gin mangukut ka kindai banih. Tapi pulanglah, nang ngaran gawian bahuma nitu halal pina babarakat haja. Buktinya handak saban tahun ada haja urang di kampung nitu nang tulak haji.
            Julak Samad tamasuk urang nang bauntung, lantaran sidin tamasuk urang nangkawa tulak haji. Sidin nitu urangnya dasar cangkal banar bagawi. Sungsung banar sidin sudah tulak bagawi dua laki bini. Tarututan sidin maninjak sapeda mambawa bini sidin nang lamak mungkal nitu.
“Hati-hatilah umanya. Bapingkut pisit-pisit di sini banyak lubak kalu pina ta- pulanting ikam,” ujar Julak Samad mamadahi nang bini.
            Pisit ai bapingkut nang bini takutan kalu pina tapulanting. Adapang kakira satangah pal sidin basapeda. Pas parak  palingkungan jambatan,  Julak Samad marem sapeda bakajutan. Bini sidin nang babuat di balakang handak tapulanting, untung haja sampat bapiruhut pisit dipinggang nang laki.
                        “Astagfirullah!” Ujar Julak Samad bajikir sing nyaringan  lantaran takajut.
                        “Kanapa abahnya?” Ujar nang bini.
                        “Anu umanya ai, ada urang mati di pinggir jalan.”
                        “Siapa abahnya?”
                        “Aku kada kawa malihat muhanya. Inya batingkulupan.”
            Hancap ai Julak Samad turun pada sapeda. Balaluai sidin mamaraki urang nang rabah tatingkulup nitu. Balalu ai sidin mambalik awaknya.
                        “Masya Allah!” Ujar Julak Samad takuriak sing nyaringan.
                        “Siapa abahnya?” Ujar nang bini takajut-kajut.
“Ini si Ilmi. Kanapa ikam Mi?” Ujar Julak Samad sambil mangguncang bahu sidin.
            Pas tang dimapakah, tabalujuran ada Angah Imis lalu di jalan handak tulak ka pahumaan. Hancap ai sidin bakiau maminta tolong.
“Ui… Ngah, lakasi pang ikam kamari! Tolongi aku maangkat si Ilmi!” Ujar Julak Samad bakuriak  bakiau sing nyaringan.
            Mandangar Julak Samad bakiau sing nyaringan, Angah Imis manyasah bukah sing lajuan. Sampai takipai kupiah kalihatan kapala sidin nang  sulah pina mangkilat.
“Kanapa Julak si Ilmi pina kada sing garakan? Masih bahinak hajakah?” Ujar Angah Imis.
“Tagasnya ni masih hidup haja lagi, apa pina ada haja lagi  hinaknya,” ujar Julak Samad.  
            Lakas ai Julak Samad wan Angah Imis mambawa Paman ilmi batandu manuju ka rumah sidin. Sapanjang jalan urang nang malihat takajutan, marasa kasian lalu ai umpat jua maanjurakan sampai ka rumah Paman  Ilmi.
            Imbah sampai ka rumah, Paman Ilmi lalu dirabahakan di atas tilam. Titikan banyu mata bubuhannya malihat Paman Ilmi nang pina kada sing sadaran. Muha  kalas babai pina kada sing darahan. Nang mambari kasian lagi, Paman Ilmi nitu urangnya balu kada baisi anak. Bini sidin maninggal dunia  sudah sapuluh tahunan. Handak ai bubuhannya mambiniakan sidin, tapi sidin kada mau, lantaran ujar sidin sayang banar lawan aruwah  bini sidin nitu. Ujar sidin bila kaingatan rasa kaganangan. Lantaran balu nitu am jadi kadada nang maurusi sidin. Bubuhannya kada purun malihatakan. Asing-asingnya ai manolongi Paman Ilmi.
            Satumat haja sudah tahabar sakampungan, bahwa Paman Ilmi rabah siup kada sing garakan. Tukacil Usup nang badiam di kampung subalah rupanya mangadangar jua habarnya. Badadas ai sidin tulak ka Kampung Panjaratan handak maelangi Paman Ilmi nang siup. Kada lawas Tukacil Usup sampai ka rumah Paman Ilmi.
“Assalamualaikum!” Ujar Tukacil Usup mambari salam wan bubuhannya nang ada di dalam rumah.
                        “Waalaikum salam!” Ujar bubuhanya mayahuti taimbai.
“Alhamdulillah, pas banar pian datang. Tolongi pang pariksa akan Paman Ilmi, kanapa jadi siup kada sing garakan nangkaya ini!” Ujar Julak Samad.
“Tolong pang ambilakan banyu putih sagalas!” Ujar Tukacil Usup.
            Mahancap ai Julak Samad maambilakan banyu putih sagalas ganal. Tukacil Usup balalu ai mambacai doa tawar manawar kapuhunan. Talu kali sidin manyambur lipus-lipus  tumatan bumbunan  sampai ka batis, tapi  Paman Ilmi tatap haja kada sing garakan. Angah Imis wan Busu Halim nang baduduk parak Julak Samad sampai takipik takajut mandangar Tukacil Usup manyambur nangkaya mura.
“Aku wani bataruh, si Ilmi nitu siup kada sing garakan lantaran kapuhunan!” Ujar Angah Imis.
“Kanapa pian pina yakin banar Paman Ilmi nitu kapuhunan?” Ujar Busu Halim handak tahu.
“Nangkaya ini nah Su ai, Paman Ilmi nitu malam Jumahat tadi tulak  saruan  ka rumah Kai Jamal  batahlilan. Bulik saruan sidin mambawa lakatan wan intalu masak. Ujar urang tuha bahari pamali mambawa makanan nangkaya nitu. Iblis katuju makanan nangkaya nitu. Lantaran nitu am aku wani mamastikan Si Ilmi nitu kapuhunan,” ujar Angah Imis manjalasakan panjang libar.
             Mandangar panjalasan Angah Imis nang panjang libar nitu, Busu Halim unggut – unggut haja. Sidin kada handak mahual, lantaran sidin tahu  Angah Imis nitu tamasuk talinga rinjingan. Tapi sabujurannya Busu Halim kada parcaya lawan masalah nang babawu tahayul. Lantaran manurut sidin amun parcaya masalah tahayul hukumnya sirik. Sirik nitu dosanya ganal banar kadada ampunannya.
            Malihat Paman Ilmi nang tatap haja kadada parubahan malah pina sasar babangat, Busu Halim lakas bulik. Sidin handak mangiau Mantri Udin nang badiam di hulu Kampung Panjaratan. Kada tulih ka kiwa atawa ka kanan lagi sidin maninjak sapeda sing lajuan. Adapang kakira lima walas menit sidin basapeda ahirnya sampai ka rumah Mantri Udin. Pas tabalujuran Mantri  Udin haratan duduk di palataran kada sing bajuan  sambil bakipas kapanasan.
“Assalamualaikum!” Ujar Busu Halim pina ganal hinak lantaran kauyuhan.
“Waalaikum salam!” Apa habar pina sarius banar?” Ujar Mantri Udin Manyahuti.
“Anu Mantri ai, ulun maminta tolong coba pang datangiakan Paman Ilmi. Sidin siup tumatan baisukan tadi sampai tangahari ni kada sing garakan,” ujar Busu Halim.
“Umalah ai, kasiannya pang Paman Ilmi sampai satangah harian siup kada sing sadaran. Kanapa jua  bubuhan ikam sing purunan malihatakan. Jakanya amun sudah tahu nangkaya nitu lakasi padahakan wan aku nyaman aku lakas ka sana maobatinya,” ujar Mantri Udin satangah maniwas.
 “Anu Mantri ai, bubuhannya di Kampung Panjaratan situ manyambat Paman Ilmi nitu kapuhunan. Ujar bubuhannya pulanglah, kapuhunan nitu kada kawa diobati mantri atawa doktor,” ujar Busu Halim manjalasakan takutan kana tiwas.
“Umalah ai, kanapa jua bubuhannya nitu masih  parcaya masalah nang babawu tahayul nangkaya nitu. Wayah ini jaman sudah sasar bamaju jadi pamikiran kita harus sasar bamaju jua sasar batambah bapintar,” ujar Mantri Udin mamadahi.
“Iya am Mantri ai, ulun ni kada tapi mangarti jua lawan bubuhannya di kampung nitu. Ulun jadi saraba salah. Handak  mamadahi balantih-lantih rasa kada wani jua disana tu pang banyak nang tuha-tuha. Ulun takutan kalu pina disambat urang piragah pamintarnya. Nangkaya upung mamadahi mayang. Ulun gin  tulak  ka sini tadi kada sing padahan lawan bubuhannya di sana, takutan kalu ada nang manangati,” ujar Busu Halim.
“Nangkaya ini haja, ikam tulak lakasi badahulu. Aku handak babaju dulu, kena aku lakas manyusul ka sana,” ujar Mantri Udin sambil masuk ka rumah handak babaju.
                                                                        ***
            Mantri Udin langsung masuk ka dalam kamar mamariksa Paman Ilmi. Tuntung mamariksa Mantri Udin kaluar kamar sambil  tauling kapala. Bubuhannya nang malihat Mantri Udin nangkaya nitu balaluai marasa mawah malihat.
“Nangkaya apa kaadaan Paman Ilmi?” Ujar Busu Halim kada sabar lagi handak tahu kaadaan Paman Ilmi.
            Mantri Udin tadiam kada kawa manyahuti. Sidin lalu mancari wadah duduk di lantai batatai wan Tukacil Usup.
“Paman Ilmi ini urangnya kana panyakit  darah tinggi. Sidin nangini saban minggu bapariksa baobat ka rumah ulun. Ulun mamadahi lawan sidin supaya makan bapapantang. Jangan mamakan nang masin-masin wan jangan mamakan daging, apalagi daging kambing bisa babahaya,” ujar Mantri Udin mamulai pamandiran.
“Nah, tadi ulun marasa takajut banar mamariksa takanan darah sidin, lantaran takanan darah sidin tinggi banar 250 par 150. Padahal normalnya takanan darah sidin nitu 120 par 80 haja,” ujar Mantri Udin pulang manjalasakan.
“Imbah pang kawalah Paman Ilmi waras nangkaya asal?” Ujar bubuhannya taimbai batakun.
“Amun waras rasa-rasanya tipis banar harapan. Sabab pambuluh darah di bahagian sarap  utak sidin sudah banyak nang pacah. Amun handak baik lantaran kakuasaan Allah haja lagi. Sabab samua nang ada dimuka bumi nangini tunduk wan patuh lawan kahandak-Nya. Kadada nang bangaran setan atawa jin kawa mangganggu manusia, kacuali atas ijin-Nya jua. Amun kita parcaya wan masalah nang babawu tahayul itu hukumnya sirik, padahal sirik nangitu tamasuk dosa nang paling ganal,” ujar Mantri Udin satangah bacaramah mamadahi bubuhannya.
            Bubuhan nang takumpulan di rumah Paman Ilmi tadiam kada sing bunyian mandangar papadah Mantri Udin. Bubuhannya nang ada situ kadada nang mahualnya, lantaran Mantri Udin nangini kamanakan Tuan Guru Rali nang sudah tahabar kamana-mana kaalimannya.  Bubuhannya hanyar marasa takajut imbah mandangar Busu Halim nang ada di dalam kamar Paman Ilmi bajikir sing nyaringan; “Laailahailallah Muhammadarrasulullah !”
            Busu Halim taisak manangis. Bubuhannya manyasah masuk. Paman Ilmi sudah maninggal dunia. Bubuhannya taisakan umpat jua manangis. Tabayang bubuhannya wan kabaikan Paman Ilmi samasa hidupnya. Urangnya biar panyangitan, tapi  katuju manolongi urang. Bila ada acara bakarasminan pasti sidin nang paiyanya manolongi nang ampun gawi sampai tuntung. Istilah urang bahari kada barat tulangan. Imbah itu pulanglah, sidin nitu asal disaru haja pasti datang mangabulakan hajat urang nang manyaru. Umalahai …, Paman Ilmi nang baawak halus, kaminting tahan pedakan Kampung Panjaratan,  ahirnya pian bulik jua mahadap Ilahi. Innalillahi Wainnalillahirojiun.




Tamat
Tuntung Sudah Ranai !
                       

           
           
           
           




 Kapuhunan
Kisdap Bahasa Banjar











                   Nama                             : ALFIAN RIPANI
                   Pekerjaan             : Guru SMPN 1 Pelaihari
                   Alamat Rumah     : Jln Kenari No. 151 RT 23/05
                                                  Komplek Gagas Permai  Pelaihari 
                   No. HP                 : 085248431759  























               
           
                       
           









             
           
           









         
               

Tidak ada komentar:

Posting Komentar